Eric Vink

Dus ik zorg dan een beetje mantel, voor mijn ouders. Mijn vader is namelijk dement.
Nu ben ik dan twee weken vrij en wat zij, wij het liefst doen en altijd gedaan hebben is een lunch doen of wat borrelen in de middag. Een klein uitje om de dag te breken
Niet op Mikonos of in Athene, in Praag of New York, Milaan, Parijs, Berlijn, lekker bij ’T Hilletje in Kootwijk.
Maar jezus christus, twee weken lunchen, ik weet niet meer waar ik het zoeken moet.
De lunchkaart van alle establishmenten in de wijde omtrek heb ik volledig gehad en gegeten.
Voorheen was ik een behoorlijke carnivoor. “Zet de koe maar naast de tafel dan snij ik het er zelf wel af.”.
Nu neem ik een soepje of een salade of enig vegetarisch gedoetje.

Door de koolhydraten blaas ik helemaal op of dat gevoel heb ik. Dit is buiten mijn verschijning van een skippybal, mensen.
Dan kan je deflatine nemen voor het minderen van dat gevoel maar ik prefereer dan meer om het probleem bij de bron aan te pakken. Te zijn minder koolhydraten. Zolang en ver het mij past natuurlijk.

Zodoende nuttig ik veel minder brood en dat helpt. Maar nou ga ik opeens zien hoeveel brood je krijgt.
Als je gaat zitten heb je al meteen een mandje met brood en kruidenboter. Als je soep neemt is een klein beetje brood ook inderdaad wel lekker. Veelal als bijgerecht, patat of brood.

Maar nu, waar ik me de laatste jaren al flink aan geïrriteerd heb, en nu helemaal de vinketering (sorry, mam) van krijg is het brood tegenwoordig in de horeca.

Van een goede clubsandwich of een simpele tosti kon ik erg genieten toen ze casino brood gebruikte totdat de trend kwam van boerenbrood of landbrood of het ergste ‘rustiek’ brood.

Nou snap ik wel dat de horeca de omschrijving op de kaart appetijtelijk wil maken maar ‘rustiek’ brood?!
Maak dan het interieur van het restaurant rustiek, misschien een rustiek lampje op de tafel maar niet het brood!
Dan ben ik weg en kom niet weer.

En het is ook gelul van niks. Te doen alsof je het brood inkoopt bij de lokale bakker of boer of weet ik veel wat en dan de clubsandwich of tosti verkracht met achterlijk dikke plakken brood! Doe eens normaal, man!
Het zijn gewoon dik gesneden plakken brood, verder niks.

Ooit was ik eens bij Burger King, had honger, ik bedacht me een dubbele Whopper te nemen. Dat is een broodje hamburger maar dan met twee hamburgers. Ik zit dat ding te eten en besefte me opeens dat het niet lekker was omdat de burger/broodje ratio niet meer klopte. Teveel vlees voor een broodje.

Dat is nu dus ook het geval met die boerenbrood en dat landbrood. De brood/beleg ratio klopt niet meer.
Of ben ik nou een ouwe lul, kan ook, hè!?

Hoe dan ook, een simpele tosti kan ik met een steakmes niet eens meer doorheenkomen zo hard geroosterd als die korst ook is. Een clubsandwich is een flatgebouw van een apparaat waar ik niet eens weet waar te beginnen.

Maar weet je, Hollander als ik ben, ik ben zo verschrikkelijk blij dat ik hier nog over kan zeiken en mopperen in alle vrijheid voordat de rode dreiging, de Russen binnenvallen, en ik bommen en granaten heb voor de lunch! Zo bevoorrecht en dan zeuren over het teveel aan voedsel.